از نظر آقای سیاوش عزیز(و البته محترم) مردم به دو دسته تقسیم میشن:
اونا و ما
اما از نظر من سه دسته هستن:
اونا اینا دیگران
که البته خودم جز هیچکدومشون نیستم.
میگفت : تو خیلی باهوشی؛ میدونم که در آینده حتما موفقیتهای بزرگی بدست میاری.
خودم اما زیاد چشمم آب نمیخورد. درحال حاضر چشمانم با خشکسالی شدیدی دست و پنجه نرم میکنند.
خسته ام اما حالاحالاها تسلیم نمیشم.
بدون قایق درست وسط اقیانوس آرام درحال شنا به سمتی هستم که امیدوارم خشکی باشد. شاید برسم. آنوقت دیگر برای زنده ماندن نیازی به دست و پا زدن نیست.
باید بروم. بالاخره یک روز از این زندان فرار خواهم کرد. در این باتلاق متعفن ، در این لجنزار کم عمق ،تنها قانون برقرار، حکومت مطلقه ی مارماهیان است.
باید از اینجا بروم. شاید حق با آن ضعیفه ی غمگین است که میگفت : "هیچ صیادی در جوی حقیری که به گودالی میریزد مرواریدی صید نخواهدکرد."
آری! خواهم رفت؛ و بالاخره روزی به دریا خواهم رسید.
دام دام دیرام رام رام دیدیم دودوم دام دینگ
کاش یه آهنگساز بودم
دینگ دانگ دینگ دانگ دینگ دانگ
یا حداقل یه آهنگر
قام غام غاااااااااااااااام
یا یه راننده تاکسی
آخ آخ آخ وای وای وای ....
ولی حیف که یه دانشجو هستم.