سیاست تعطیله دادا...!

نمیخوام مثل بقیه تو اولین یادداشت بنویسم:"سلام بچه ها. منم اومدم. لطفا بهم سر بزنید." 

نمیخوام مثل بعضیا به دولت فحش بدم. 

نمیخوام مثل بعضیای دیگه حرفای عاشقونه بنویسم و عکسای عشقولی آپلود کنم. 

نمیخوام مثل خیلیا درباره ی رضا کیانیان و پرویز پرستویی و شادمهر و ابی و سیاوش و ساسی مانکن(ساسی منگل) و مخته و ... بنویسم که بازدید از وبلاگم بالا بره. 

نمیخوام مثل بعضیا داستانای احمقانه ی زندگیمو تعریف کنم و بعد هر جمله که مینویسم 60تا علامت تعجب بذارم!!!!!!!!!!!! 

من فقط اومدم حرف دلمو بزنم. حالا هرکی میخواد بخونه هرکی هم نمیخواد نخونه. 

پس میگم که : 

از این به بعد سیاست تعطیله دادا...! 

اصلا خیلی وقته که تعطیله.  

ولی از 9 دی به بعد یه جورایی دیگه پلمب هم شد.

یعنی درواقع همین ملت غیور و "همیشه حاضر در صحنه" ی ایران تودهنی محکمی به همه ی مزدوران و جاسوسان و منتقدان زدن.

پس تصمیمم اینه که بی غیرت باشم و به زندگیم ادامه بدم.

داداش ما آزاده نیستیم.

ما زندگی سگی رو به کشته شدن(اونم با حکم محارب و مفسد فی الارض و از اینجور چیزا) ترجیح میدیم.

آره دادا... ما بی غیرتیم.

من بی غیرتم پس هستم. جون دکارت اینقدر نمک رو زخممون نپاش.

مرگ بر آزادی. مرگ بر انسانیت. مرگ بر وجدان(مخصوصا از نوع بیدارش).

مرگ بر   ا ی ر ا ن.